Wat neem ik mee?

Gran Hotel Bolivar, Lima

De eerste keer dat ik naar Peru ging was in 1982. Toen heb ik in dit hotel overnacht, in het centrum van Lima. Sindsdien ben ik al vele malen in Peru geweest. Binnenkort ga ik er weer naartoe. 

De vraag is altijd: wat neem ik mee? De afweging is altijd tussen functionaliteit en gewicht. Deze keer is gewicht doorslaggevend. 

Camera en Lens Na mijn hersenbloeding heb ik mijn Nikon D800 en Nikon AF-S 28-300mm omgewisseld voor een Nikon Z5 camera en een Nikon Z 24-200mm lens. Aanmerkelijk lichter! De lens is door zijn veelzijdigheid uitermate geschikt voor deze reis. Ik ben van plan om landschappen, architectuur en mensen te fotograferen. Ik had een Z 28mm of Z 40mm kunnen meenemen, echter, de veelzijdigheid van de zoomlens weegt op tegen het zwaarder zijn. Ik neem de Peak Design Everyday Backpack mee om mijn camera te dragen.

Nikon Z5 en Nikon Z 24-200mm

Geheugenkaart In de camera heb ik twee slots voor geheugenkaarten. Tijdens deze reis gebruik ik de tweede geheugenkaart als backup. In Tokio is een keer, na een hele dag fotograferen, mijn geheugenkaart gecrasht. Met een nieuwe geheugenkaart de volgende dag dezelfde locaties bezocht. Vond dat belangrijker dan het congres! Met een geheugenkaart van 128Gb kan ik ruim 4000 foto’s maken. Meer dan genoeg!

Backup op NAS Tijdens een vakantie kan er van alles misgaan. Daarom maak ik regelmatig een backup van de RAW (NEF) files naar mijn Synology NAS in Nederland. In een wifi-omgeving log ik via een iPad in op mijn NAS. De geheugenkaart van de camera stop ik in een kaartlezer die verbonden is met de iPad. Op die manier kan ik de foto’s uploaden. Zal wel wat tijd in beslag nemen: wifi is niet altijd even snel en de files zijn best groot (ongeveer 30Mb).

iPad en USB C kaartlezer

Instagram Tijdens de reis houd ik jullie via @peterapersfotografie op de hoogte van mijn fotografische belevenissen.

Bewerken Thuis gekomen bewerk ik de NEF files die op mijn NAS in de meterkast staan met Luminar Neo. In no time heb ik de foto’s bewerkt en stel ik ze in jpg-formaat beschikbaar aan mijn reisgenoten en geïnteresseerden.

Synology NAS in de meterkast

Verkoop Ik hoop een handjevol foto’s te kunnen selecteren die ik dan via Dreamstime of Werk aan de Muur kan verkopen. 

Nog een paar weken en dan vlieg ik naar Peru. Volg me op Instagram!

Ik twijfel of ik nog lichter moet reizen. Ik hou jullie op de hoogte. 

High Park: een gebouw met een verhaal

In het verleden was High Park het hoofdgebouw van de Postcheque- en Girodienst (PCGD). Latere eigenaren waren: de Postgiro, de Postbank, de ING Postbank en tot slot de ING. Het gebouw is ontworpen door het Nederlands architectenbureau Broekbakema en in 1968 opgeleverd. Het gebouw heeft kenmerken van de bouwstijl Brutalisme: herhaalde, betonnen structuren. Heel populair halverwege de vorige eeuw.

Er werden toen daar dagelijks 1 miljoen betaalcheques en acceptgiro’s verwerkt met hulp van ponstypisten. Toen werden ook heel voorzichtig de eerste stappen richting digitalisering gezet. Het was de begintijd van handschriftherkenning. Ik kom nog steeds mensen tegen die vroeger in dat gebouw gewerkt hebben, en er nu wonen. 

Vanaf eind 2015 werd het gebouw gestript en in 2021 opgeleverd als appartementencomplex. Het heeft een imposante entree (zowel binnen als buiten). Door de bewoners wordt de overdekte ruimte voor de ingang het “ponskaartje” genoemd. 

Vanuit alle appartementen heb je een indrukwekkend uitzicht, naar het zuidwesten over het centrum van Arnhem en de Nederrijn en naar het noorden over de wijk Klarendal en de noordelijke heuvels en parken. 

Binnen zijn de roltrappen verwijderd waardoor je nu van boven helemaal naar lobby beneden kunt kijken. Het bewoonde deel begint op de eerste verdieping; op -1 is er een supermarkt, slijterij en een fitnesscentrum. Het is een milieuvriendelijk gebouw zonder gas. De transformatiemarkt (van kantoor naar appartement) heeft zijn werk weer gedaan. 

De foto’s van de entree en het gebouw zijn geaccepteerd door Dreamstime.

Klarendal gezien vanaf de 12de

 

Klarendal is een echte volkswijk die net buiten het centrum van Arnhem tegen de noordelijke heuvels aan ligt, direct onder Park Klarenbeek. Na de laatste wijkverbetering is het een gezellige wijk met veel kleinere winkels in de creatieve sfeer en leuke restaurantjes, allemaal gesitueerd rondom de Klarendalseweg.

Vanuit ons appartement kijken we uit op de Sint-Jan de Doperkerk die heel aanwezig boven de kleinere huizen uitsteekt. Het is trouwens nu een sportcentrum. 

Ook heeft de wijk sinds 1870 een molen genaamd De Kroon of ook wel De Klarendalse Molen genoemd. De molen is nog operationeel en leerling-molenaars kunnen er praktijkervaring op doen. Je kunt er ook bakproducten kopen. Links op de achtergrond zie je een woontoren bij het Centraal Station van Arnhem. Deze foto is geaccepteerd door Dreamstime.

Wat de restaurantjes betreft zijn we al bij Goed Proeven geweest. We wilden ook een keer gaan eten bij Sugar Hill, echter, die doen niet aan reserveren. Gaan we een keer proberen als het er minder druk is. Restaurant Loca is meer iets voor mij (visrestaurant). 

Bij Boerma en bij Mippies zijn we wezen kijken voor ons interieur.

Huis van Puck is een cultureel centrum voor podiumactiviteiten. Een paar keer per week zijn er uitvoeringen van jonge, talentvolle kunstenaars. 

Kortom, Klarendal is een bruisende wijk die aan onze voeten ligt en de moeite waard is om verder te verkennen. 

PS Inmiddels heerlijk gegeten bij Sugar Hill. Het was gezellig druk. 

Park Klarenbeek

Na een lange onderbreking, gedurende welke we naar Arnhem zijn verhuisd, pak ik de draad weer op met het schrijven op mijn fotoblog. Ook de NAS met mijn fotoalbums is weer tot leven gekomen.

Gisteren was het de warmste 8 maart ooit! Een mooie gelegenheid om Park Klarenbeek te verkennen. Vanaf ons appartement kijken we er op uit. Een paar minuten met mijn scootmobiel en daarna heerlijk wandelen in het heuvelachtige park. Het ligt aan de noordkant van Arnhem. Het is een combinatie van bos, weide en volkstuintjes. Er is ook een openluchtzwembad. Vroeger was het een onderdeel van het kartuizerklooster Monnikhuizen en liep zuidelijk door naar wat nu Park Angerenstein heet. 

Tijdens mijn werkzame leven heb ik een paar keer gedineerd in Restaurant De Steenen Tafel (vroeger een watertoren). Toentertijd een gerenommeerd restaurant, binnenkort een pannenkoekenhuis. Het ligt bovenaan de heuvel waar Park Klarenbeek tegenaan ligt en als je een tafeltje aan het raam had had je het indrukwekkende uitzicht van de bovenste foto (links ons appartementencomplex). Heb nooit voorzien dat we jaren later uit zouden kijken op het zelfde park, echter, nu heuvel opwaarts. 

In het park dat een van de oudste landgoederen van Arnhem was staan nog een paar boerderijen die nu culturele functies hebben. Het straalt ondanks dat veel mensen er wandelen een enorme rust uit. 

Van Bachalpsee naar Grosse Scheidegg bij Grindelwald

In 2019 zag ik bij toeval een documentaire over treinen en treinstations in Zwitserland. Grindelwald sprak me meteen enorm aan. We hebben toen een appartement gehuurd in Schwendi een dorpje dat tegen Grindelwald aan ligt. Van daaruit maakten we dagelijks wandeltochten. Tijdens een van deze wandeltochten hebben we de kabelbaan naar de berg First genomen. Het eindstation is zowel in de winter als in de zomer een toeristische trekpleister. De meeste mensen gaan met de kabelbaan naar boven en blijven in de directe omgeving van het kabelbaanstation First om foto’s te maken en gaan dan weer terug naar Grindelwald.

Als je echter van wandelen en de natuur houdt dan laat je het kabelbaanstation en de drukte achter je. Het eerste deel van onze wandeltocht ging naar Bachalpsee. Het zijn eigenlijk twee meertjes op 2200 meter hoogte met een mooi uitzicht op de Schreckhorn (4000m) en Wetterhorn (bijna 3700m). Let ook op de mooie reflectie van de blauwe, bewolkte lucht in het water van het meertje. Je kunt ook de reflectie van de top van de Schreckhorn zien.

Bachalpsee met Schreckhorn op de achtergrond

Honderd meter terug naar kabelbaan uitzicht op zowel de Wetterhorn (links) als de Schreckhorn (midden).

Uitzicht op Wetterhorn en Schreckhorn

Daarna liepen we terug naar het kabelbaanstation om te lunchen. 

Het tweede deel van de tocht was naar Grosse Scheidegg. Een fantastische wandeltocht met adembenemende uitzichten vanaf 2000 meter op de vallei. 

Vallei van Grindelwald

Vlak voordat we bij het busstation van Grosse Scheidegg aankwamen nog een mooi uitzicht op de indrukwekkende Wetterhorn.

Wetterhorn in de wolken

Daarna moe maar voldaan met de bus terug naar Grindelwald. Wandelen in de bergen is zo goed voor lichaam en geest. De schoonheid van de natuur is indrukwekkend en dat vergeet je niet meer. 

Mijn Nikon D800 met de 16-35mm zoomlens zijn best zwaar. De foto’s zijn dan ook met mijn iPhone 11 Pro genomen. 

Fotograferen tegen de zon in

Toen ik jong was en voor het eerst een foto mocht maken met de camera van mijn vader kreeg ik te horen dat ik de zon in de rug moest hebben. Zonder precies te weten waarom, deed ik dat gewoon. Pas veel later begreep ik de reden waarom. Er komt zoveel licht de camera binnen dat het onderwerp onderbelicht wordt. Tegenwoordig kun je meteen op het schermpje zien of een foto gelukt is voor wat je in gedachte had. In het analoge tijdperk duurde het altijd een paar dagen voordat het fotorolletje ontwikkeld en afgedrukt was. Voor een beginnend fotograaf geen goede omgeving om te experimenteren.

Tegen de zon in fotograferen geeft echter juist mooie, creatieve foto’s. Dus zeker de moeite waard om te proberen. Zelf vind ik het mooist aan zee omdat je ook de reflectie van het zonlicht op de zee hebt. Bij veel licht moet je voorkomen dat de foto overbelicht wordt. Dus een klein diafragma en een korte sluitertijd zorgen ervoor dat er weinig licht op de sensor komt. Ook tijdens het bewerken van de foto kun je nog wat doen aan de hooglichten en aan de schaduwen. 

Reflectie zonlicht op de zee, f/18, 1/1000s

Bij deze foto waren we natuurlijk veel te vroeg voor de zonsondergang (19:17 uur), dus een diafragma van f/18 en een sluitertijd van 1/1000s zorgden ervoor dat de overbelichting binnen redelijke grenzen bleef. De ISO-waarde liep al een beetje op (180). Bij de bewerking met Luminar Neo heb ik de hooglichten op het water een heel klein beetje verminderd, maar niet helemaal, anders verdwijnt het sprankelende van de foto. De schaduwen aan het einde van de pier heb ik wat lichter gemaakt. Ook de lucht heb ik wat lichter gemaakt. Door de overbelichting was hij juist wat donkerder geworden. 

Halo rondom de zon

De laatste avond van onze vakantie zat er voldoende nevel in de lucht zodat ik met mijn iPhone ook de zon op de foto kon zetten. De iPhone heeft weinig instellingen, echter, wel software die er een mooie foto van kan maken. Samen met de uitgestrektheid van de zee geeft dat een dromerige foto waardoor je het gevoel krijgt dat je helemaal alleen van de indrukwekkende natuur zit te genieten. Het heeft een beetje een Japanse uitstraling.

Je ziet dat tegen de zon in fotograferen twee totaal verschillende foto’s oplevert. Dus vergeet de regel dat je altijd de zon in de rug moet houden en maak creatieve foto’s.

Twee fasen van zonsondergang

Voordat we naar Zeeland gingen regende het elke dag en het was koud. Wonder boven wonder hebben we fantastisch zomers weer gehad gedurende de week dat we in Domburg waren. Staalblauwe hemel! Elke dag naar het strand!

Zonsondergang zonder wolken - Domburg

Voor ons was het genieten, echter, een zonsondergang zonder wolken is minder leuk voor een fotograaf. Zonsondergang bestaat eigelijk uit twee fasen. In de eerste fase kleurt de zon van wit-geel naar oranje-rood. 

Eerste fase zonsondergang - Texel

In de tweede fase, als de zon onder is gegaan, valt er nog steeds licht van de reeds ondergegane zon op de wolken die twee kilometer of hoger boven de aarde hangen. In combinatie met de oranje-rode gloed geeft dat spectaculaire beelden.

Ik kan me herinneren dat ik een keer op Vlieland met camera het strand op liep en door iemand werd aangesproken: “Je bent te laat, de zon is al onder.”  Hij realiseerde zich niet dat de tweede fase van zonsondergang nog best spectaculair is. 

Tweede fase zonsondergang - Vlieland

Deze foto is genomen om 21:50 uur. Om 21:29 uur ging die dag de zon onder (met dank aan Google). Dus de mooie lucht komt van de reeds ondergegane zon. Wat deze foto zo interessant maakt is dat je linksonder het strand ziet, daarna de branding en de bakens langs de vaargeul ten noordwesten van Vlieland en tenslotte de mooi gekleurde lucht.

Als je foto’s maakt van een zonsondergang en er zijn wolken, blijf dan nog even fotograferen als de zon onder is!