Ciudad de los Reyes

In 1535 werd de Stad van de Koningen (Ciudad de los Reyes) door de Spanjaard Francisco Pizarro in Peru opgericht. Later, in de 16e eeuw, kreeg de stad de naam Lima, afkomstig van de naam van de rivier Rimac uit het Quechua. Quechua was de belangrijkste voertaal van het Inka-rijk, dus ook buiten Peru. Veel namen van steden en bergen in Zuid-Amerika vinden hun oorsprong in het Quechua. 

Rimac, voordat hij Lima binnenstroomt, iPhone 16 Pro

Als we naar Peru gaan is Lima onze basis. Dus een bezoek aan het centrum ligt voor de hand. De kathedraal, gelegen aan Plaza Mayor de Lima in het Historisch Centrum, stamt ook uit de 16e eeuw. Plaza Mayor heet eigenlijk Plaza de Armas. Elke stad in Peru van enige betekenis heeft zo'n plein. 

Kathedraal van Lima, 25,5mm, f/8, 1/400s, ISO 100

Lima is inmiddels een stad van bijna 10 miljoen mensen. Het centrum trekt mij niet zo, ik ga liever naar Miraflores en Barranco, twee wijken die aan de kust liggen van de Stille Oceaan. De golven die van de oceaan op de kust rollen zijn van een andere dimensie dan die van de Noordzee. Als je daar op het strand staat ervaar je de kracht van een oceaan.

Kust bij Larcomar, Miraflores, iPhone 16 Pro

Miraflores heeft een goed onderhouden groen strook langs de kust, Costa Verde, met mooi aangelegde tuinen. Hieronder een Chinese tuin. 

Chinese tuin in Costa Verde, iPhone 16 Pro

Barranco is een rustige wijk van kunstenaars. Mario Vargas Llosa heeft er o.a. jarenlang gewoond. Het is ook de plek waar je naast Mafalda, een in Zuid-Amerika populair stripfiguur, op een bankje kunt zitten. Een rustpunt in een hectische stad.

Mafalda op een bankje in Barranco, iPhone 16 Pro

Daar in de buurt vind je ook Dédalo met handgemaakte voorwerpen van lokale kunstenaars. Hieronder bijvoorbeeld keramische poppen van Elisabeth Oses, een vriendin van een familielid in Peru. Het is een waar genoegen om hier van de ene kunstenaar naar de volgende te lopen, de creativiteit te voelen, de schoonheid van houten voorwerpen te bewonderen en in de tuin wat te drinken. 

Keramische poppen van Elisabeth Oses, iPhone 16 Pro

De foto van de kathedraal is één van de 40 foto's die recentelijk is goedgekeurd bij Dreamstime. Hier alvast een overzicht van door Dreamstime geaccepteerde foto’s van Peru over de jaren heen.

Klarendal gezien vanaf de 12de

 

Klarendal is een echte volkswijk die net buiten het centrum van Arnhem tegen de noordelijke heuvels aan ligt, direct onder Park Klarenbeek. Na de laatste wijkverbetering is het een gezellige wijk met veel kleinere winkels in de creatieve sfeer en leuke restaurantjes, allemaal gesitueerd rondom de Klarendalseweg.

Vanuit ons appartement kijken we uit op de Sint-Jan de Doperkerk die heel aanwezig boven de kleinere huizen uitsteekt. Het is trouwens nu een sportcentrum. 

Ook heeft de wijk sinds 1870 een molen genaamd De Kroon of ook wel De Klarendalse Molen genoemd. De molen is nog operationeel en leerling-molenaars kunnen er praktijkervaring op doen. Je kunt er ook bakproducten kopen. Links op de achtergrond zie je een woontoren bij het Centraal Station van Arnhem. Deze foto is geaccepteerd door Dreamstime.

Wat de restaurantjes betreft zijn we al bij Goed Proeven geweest. We wilden ook een keer gaan eten bij Sugar Hill, echter, die doen niet aan reserveren. Gaan we een keer proberen als het er minder druk is. Restaurant Loca is meer iets voor mij (visrestaurant). 

Bij Boerma en bij Mippies zijn we wezen kijken voor ons interieur.

Huis van Puck is een cultureel centrum voor podiumactiviteiten. Een paar keer per week zijn er uitvoeringen van jonge, talentvolle kunstenaars. 

Kortom, Klarendal is een bruisende wijk die aan onze voeten ligt en de moeite waard is om verder te verkennen. 

PS Inmiddels heerlijk gegeten bij Sugar Hill. Het was gezellig druk. 

Sevilla, voorheen Shbiya

Op onze tocht door Andalusië zijn we ook een paar dagen in Sevilla geweest. Sevilla had in de Moorse periode de Arabische naam Ishbiliya gekregen, wat later Shbiya werd. Net als in Cordoba en Granada vind je hier de Islamitische invloeden terug in de kunst. Op ons lijstje stonden Alcázar, de kathedraal en Plaza de España.

Alcázar is het Koninklijk Paleis van Sevilla. Het is in Mudéjar stijl gebouwd, een bouwstijl gebruikt door de christenen met nog sterke invloeden van de Moorse cultuur. Ook hier kom je ogen tekort. Als je de muur- en plafondtekeningen goed bekijkt zie je dat alles tot in de kleinste details is uitgewerkt. Fascinerend.

Plafond in Alcázar

De patio is een van de hoogtepunten van het paleis. De begane grond is in Moorse stijl gebouwd en de eerste verdieping is er in Italiaans-renaissance stijl later bovenop gebouwd.

Patio, Moorse en Italiaans-renaissance stijl

Als je daar bent moet je ook de tuinen met de indrukwekkende palmbomen bezoeken. Het is een genot om daar rond te lopen.

Tuinen van Alcázar

De Kathedraal van Sevilla behoort tot de drie grootste kerken van Europa. Er zijn te veel mooie plekken te fotograferen. Hieronde het hoofdaltaar. Omdat het redelijk donker is in de kerk loopt de ISO-waarde behoorlijk op (6400 is het maximum op mijn Nikon D800, met Luminar Neo ziet er nu best goed uit).

Hoofdaltaar van de kathedraal

Naast de kathedraal staat natuurlijk de imposante Giralda, met bovenop een bronzen beeld dat het Geloof voorstelt en dat net als een windvaan met de wind meedraait. 

De Giralda (windvaan).

Plaza de España is aangelegd ter ere van de wereldtentoonstelling in 1929. Het bekendste plein van Sevilla heeft de vorm van van een halve maan. Op de achtergrond gebouwen en daarvoor een kanaal met bruggen. Het is een zeer fotogeniek plein. 

Plaza de España

Fraaie bruggen op Plaza de España

Bijna elke avond worden er wel uitvoeringen gehouden op het plein. Ook een mooie gelegenheid om wat nachtfoto’s met een statief te maken. Er stond een rij om deze foto te maken.

Hoektoren op Plaza de España

Voor meer foto’s van Sevilla nodig ik jullie uit om naar het fotoalbum van Sevilla te kijken. Alle foto’s zijn verkrijgbaar bij Dreamstime. Met zo’n reis neem ik maar één lens mee, ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van een zoomlens: Nikon AF-S 28-300mm.

Alhambra in Granada

Na mijn pensionering zijn mijn vrouw en ik naar Andalusië geweest. Het is fascinerend om overal de islamitische invloeden te zien. Eigenlijk wist ik voor onze reis helemaal niets over de Moorse bezetting van Spanje in de 8e eeuw. 

In 710 staken 9000 Berbers de Straat van Gibraltar over en maakten een begin aan de bijna totale bezetting van het Iberische schiereiland. Die bezetting en de consequenties intrigeerden mij zo zeer dat ik snel de volgende boeken las: De kopiist van Hanny Alders, De hand van Fatima van Ildefonso Falcones en Tales of the Alhambra van Washington Irving en Joseph Thompson. Met deze kennis gingen we naar Andalusië.

Alhambra bij zonsondergang

In Granada stond het bezoek aan Alhambra, een Moors paleis en fort, centraal. Zowel van buiten als van binnen is het imposant. Deze foto is genomen met een laagstaande, warme zon tijdens zonsondergang vanaf een van de parkjes tegenover Alhambra. De foto ziet er heel rustgevend uit. Op de plek waar we stonden werden we omringd door een kleine vijftig mensen. Ik moest echt mijn best doen om een plekje te veroveren om deze foto te maken. 

Een van de belangrijkste kenmerken van Islamitische kunst is dat het verbod op afgoderij zich vertaalt naar het verbod op afbeeldingen van levende wezens, mensen en dieren. Kalligrafie en geometrie staan dan ook centraal.

Plafond Nasrid paleis

Door de Nasriden werd in de 14e eeuw het Nasrid paleis in het Alhambra gebouwd. Het is een hele belevenis om hier rond te wandelen, je komt ogen tekort. Hier word je echt ondergedompeld in de Islamitische kunst. 

Plafond Nasrid paleis

Als je het Nasrid paleis verlaat ---je bent er eigenlijk veel te kort--- kom je in de tuinen terecht en loop je langs dit gebouwtje met de laatste stralen van de zon.

Tuinen van Nasrid paleis.

Alle foto's zijn via Dreamstime verkrijgbaar. De eerste, de overzichtsfoto van Alhambra, is al 1 keer bij Werk aan de Muur en 19 keer bij Dreamstime verkocht. 

Om een indruk te krijgen van ons bezoek aan Granada en Alhambra nodig ik je uit om naar het fotoalbum van Granada, inclusief de kathedraal en tuinen van Generalife, te kijken. 

Binnenkort ook verhaaltjes over ons bezoek aan Sevilla en Cordoba. Andalusië is meer dan de moeite waard om te bezoeken. 

Oude vrienden

Sinds de laatste jaren gaan we in het najaar met vrienden op stap. Onze vriendschap gaat terug naar de middelbare school en de universiteit. We zaten in hetzelfde studentendispuut. Inmiddels zijn we alle drie getrouwd en hebben kinderen en kleinkinderen. We kennen elkaar ongeveer 55 jaar. Elke keer kiezen we een andere locatie in Nederland. Vorig jaar was dat een hotel tussen Wassenaar en de kust (Hotel Duinoord). Met de fiets zijn we toen naar Museum Voorlinden gereden. Het is een museum van hedendaagse kunst. Echt de moeite waard om nog een keer te bezoeken. Het strandtafereel Couple under an Umbrella van Ron Mueck is levensecht, alleen twee keer zo groot als normaal. Indrukwekkend!

Strandtafereel Museum Voorlinden

Het museum ligt in het Meijendel, een prachtig duingebied. Fantastisch om te wandelen of te fietsen. We hebben toen koffie gedronken bij Standrestaurant Werelds in Scheveningen. De reden dat ik me dat nog goed herinner is het feit dat mijn vrouw daar haar bij Museum Voorlinden gekochte tinnen vogeltjes was vergeten. Heeft ze per post terug gekregen!

Pier van Scheveningen

Dit jaar hadden we, in verband met mijn mindere mobiliteit, besloten naar een grote stad te gaan. De keus viel op Den Haag. Door beschikbaarheid van hotels kwamen we uit op Scheveningen, direct aan het strand (Carlton Beach). Ondanks dat het eind september was, was het de eerste dag perfect strandweer. Het gaf ons de gelegenheid om lekker in het zonnetje bij te praten over onszelf, de kinderen en kleinkinderen en onze kwaaltjes! Ik merk dat ik steeds meer geniet van sociaal contact. Een paar van ons gingen tussendoor even in zee zwemmen. ‘s Avonds hebben we, bij toeval, bij Strandrestaurant Werelds gegeten! Door het warme weer hebben we buiten gegeten, door de gezelligheid werd het best laat. De groepsdynamiek was weer als vanouds.

De pier, de strandtent en de ondergaande zon

De volgende dag zijn mijn vrienden naar Kijkduin gefietst. Wij namen het OV. Bij het Vredespaleis stapten we over van de tram op de bus. Op die locatie vraag je je af waarom al die oorlogen. Kijkduin bleek een grote bouwput te zijn. Via een kruip-door-sluip-door route kwamen we uiteindelijk bij Pavarotti Kijkduin. ‘s Avonds hebben we bij het Peruaanse restaurant Somos-Peru gegeten. Weer de smaak van Ceviche  en Pisco Sour geproefd.

Vredespaleis

De laatste dag was het beduidend minder. Ondanks dat ik niet mee kon met het fietsen was het weer een bijzonder geslaagd uitje. Het was weer als vanouds. Kijk alweer uit naar het volgende.

Scheveningse strand

De foto’s zijn bedoeld om de beleving te accentueren.

Zie ook peter.apers.nl