Pasgeleden keek ik naar een programma van Floortje Dessing uit de serie Naar het einde van de wereld. De serie boeit me enorm. Ze bezoekt inderdaad mensen die soms dagen reizen van de bewoonde wereld wonen. Het is fascinerend hoe ze zonder opvallend aanwezig te zijn boeiende gesprekken voert met wildvreemde mensen. De voorbereiding van de programma’s moet heel veel tijd vergen. Petje af.
Deze keer ging het over een Nederlander, Rogier Uitenboogaart, die op jonge leeftijd naar Japan ging omdat hij gefascineerd was door het Japanse papier, Washi. Het papier wordt gemaakt van vezels van bepaalde struiken en bomen. Het is steviger dan papier gemaakt van houtpulp en wordt gebruikt voor van alles en nog wat: origami, kleding, speelgoed, deuren, ramen etc.
Rogier houdt zich al heel zijn hele leven bezig met het met de hand maken van Washi. Hij heeft daar als enige buitenlander een Japanse meester titel voor gekregen en leidt op dit moment regelmatig mensen op die er hun vak van willen maken. Hij is inmiddels meer Japanner dan de Japanners zelf.
Het papier fascineerde mij als fotograaf. Bij ‘t Japanse Winkeltje heb ik een velletje Washi gekocht. Het is een velletje van 63 bij 90 cm en ik heb gekozen voor een met paarse en gele strepen. Het woord velletje klinkt heel denigrerend want het is stevig papier, dat ook in interieurs gebruikt wordt. De vezels zijn heel zichtbaar en voelbaar. Dat geeft elk papier een uniek karakter.
De vraag is hoe maak je het unieke karakter van Washi papier zichtbaar in een foto. Ik heb het papier op de grond gelegd en heb er horizontale en verticale foto’s van gemaakt. Als je je ogen een beetje dicht knijpt en je fantasie gebruikt dan zie je golven (horizontaal) of bomen (verticaal).
 |
| Zichtbare vezels van Washi |
 |
| Macro van Washi |
 |
| Licht valt langs het papier, 24mm |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten