Herfstkleuren

Met het kouder worden krijgen we de warme kleuren van de herfst. Toen we in Hengelo woonden betekende herfst ook bladeren opruimen. En niet zo weinig ook. Nu in Arnhem genieten we van de herfstkleuren zonder ons zorgen te maken over de bladeren. Typische herfstkleuren zijn rood, geel, oranje en, iets later, bruin. Hieronder ons uitzicht op de kleuren in Park Klarenbeek.

Herfstkleuren Park Klarenbeek

Ik heb altijd gedacht dat de herfstkleuren van afvalstoffen komen die de bomen in de bladeren stoppen voordat deze afvallen. Het blijkt dat die kleuren al in de bladeren zitten, echter, ze worden door de groene kleuren van chlorofyl (bladgroen) overheerst. In de herfst maken de bomen minder chlorofyl aan en trekken ze de overgebleven chlorofyl terug uit de bladeren om deze in de takken te laten overwinteren.

 

Arnhem Centraal en Molen De Kroon

   

St Jozefkerk

Kleuren hebben een substantiële invloed op onze gemoedstoestand. Warme kleuren kunnen energie opwekken terwijl koele kleuren ontspanning en kalmte brengen. Rood staat bijvoorbeeld voor energie, geel voor vrolijkheid en oranje voor gezelligheid. De koudere kleuren, bijvoorbeeld blauw en groen, staan meer voor rust en balans. Na mijn hersenbloeding merkte ik dat ik meer behoefte had aan kleding met lichtere kleuren. Nu, drie jaar later, let ik meer op de harmonie van kleuren. Ik kies nu meer voor rust en balans. Past beter bij mij en mijn leeftijd.

De panoramische foto’s heb ik in een handomdraai met Luminar Neo gemaakt. Gewoon uit de losse pols drie foto’s gemaakt met mijn Nikon Z5 en met één druk op de knop in Luminar Neo aan elkaar geplakt. Geen moeilijk gedoe meer over het op de juiste manier aan elkaar plakken van foto’s. De software zoekt zelf de positionering van de foto’s uit. Daarna bewerkt als een gewone foto. 

Uitzicht richting Park Angerenstein en Posbank

De twee foto's in het midden zijn bewerkt met Luminar Neo en geaccepteerd door Dreamstime.

Sakura in Tokio

In april 2005 was ik voor een conferentie in Japan uitgenodigd. Ivm de jetlag ging ik een dag eerder naar Tokio met mijn Canon Powershot G3. Ik had nooit eerder tijd gehad om Tokio als toerist te bezoeken. Deze camera had een CCD-sensor van 4 Mpixel en een zoomlens (35 tot 140mm). Het was de begintijd van digitale fotografie. Ook had ik nog weinig fotografie-ervaring. Ik wist niks van diafragma en sluitertijd en fotografeerde altijd in AUTO-mode. 

Voor de dag vóór de conferentie had ik een aantal locatie uitgezocht, waaronder het keizerlijk paleis. Wat ik me echter niet realiseerde was dat het het seizoen van kersenbloesem was, het Sakura-seizoen. 

Kersenbloesem in Tokio

Ik was erg onder de indruk, niet alleen van de bloesem maar ook van de belangstelling voor de bloesem. Je wilt niet weten hoeveel toeristen er voor naar Japan komen. Echter ook bij de Japanners zelf is het een echte traditie om naar de bloesem te komen kijken (Hanami). 

Hanami in Tokio

Er worden zelfs bedrijfsuitjes voor georganiseerd. Onder de kersenbomen liggen er dan blauwe zeilen waar een afdeling of een groep vrienden dan de hele dag door brengen. 

Blauwe zeilen voor bedrijfsuitjes

Binnen het openbare deel van het keizerlijk paleis kon ik ook van de mooie, roze kersenbloesem genieten.

Keizerlijk paleis

Na een hele dag foto’s maken crashte de geheugenkaart van mijn camera. Dus snel naar een fotozaak. De geheugenkaart was onherstelbaar kapot. Tegenwoordig zijn de geheugenkaarten van veel betere kwaliteit en biedt de fabrikant ook nog recovery dienst.

De volgende dag met een nieuwe geheugenkaart alle plekken nogmaals bezocht. Het unieke van de kersenbloesem in Tokio kon ik niet voorbij laten gaan. Dat ging wel te koste van het conferentiebezoek.

Overal kersenbloesem

Hier een link naar de andere foto’s die ik die dag heb gemaakt. 

Echt de moeite waard om te bezoeken en één dag de conferentie niet bezoeken is me vergeven. 

De ingewanden van Moerasdraak

Dit jaar zijn we met onze vrienden naar Den Bosch geweest. Ondanks dat we er weleens geweest waren, hebben we veel nieuwe dingen gedaan. 

Het Noodbrabants Museum

In Het Noordbrabants Museum kwam ik tot mijn verrassing originele schilderijen van Van Gogh tegen. Een indrukwekkende is die van Gordina, één van de aardappeleters. 

Altaar St Janskathedraal

Den Bosch bezoeken zonder een bezoek aan de St Janskathedraal kan natuurlijk niet. Een imposante kathedraal met mooie glas-in-lood ramen en een indrukwekkend orgel. 

Den Bosch, officiële naam is ‘s Hertogenbosch, heeft aan de Tachtigjarige Oorlog de bijnaam Moerasdraak overgehouden. In die tijd was Den Bosch omringt door moerassen. Niet verbazingwekkend want Den Bosch wordt nog steeds omringd door vier rivieren. Ook onder de huizen en straten loopt er water. Met een rondvaartboot gingen we in een klein uur onder door het centrum, oftewel, door de ingewanden van Moerasdraak.

Rondvaart 

Het is fascinerend om te zien dat mbv togen (bogen) over de grachten er ruimte voor huizen boven het water gecreëerd werd. Kleine togen voor smalle huizen en brede togen voor luxere huizen.

Togen onder huizen

Een wandeling door de stad gaat altijd langs een aantal modewinkels en eindigt altijd op de markt.

Markt

Ter informatie: we overnachtten bij Bossche Suites no.2, ontbeten bij CoffeeLab en dineerden bij The Shoege en Le Bateau. Allemaal van uitstekende kwaliteit.

Le Bateau

Academiegebouw Utrecht

Afgelopen jaar ben ik tweemaal in het Academiegebouw geweest, een keer voor een promotie van een familielid en een keer voor het afscheid van een oud-promovendus. Het is altijd een waar genoegen om in het gebouw rond te lopen. 

Academiegebouw Utrecht

Het Academiegebouw ligt aan het Domplein met de Domtoren en Domkerk. Veel mensen lopen er langs zonder te weten dat het het hoofdgebouw van de Universiteit Utrecht is. Daar vinden onder andere de promoties, oraties en afscheidscolleges plaats. 

De promoties vinden meestal plaats in de senaatszaal waar de rijke academische historie van de universiteit is te zien in de vorm van portretten van rectores. 

Senaatszaal in Academiegebouw 

Voor oraties en afscheidscolleges wordt de Aula gebruikt. Een kerkachtige zaal. Het was vroeger de kapittelzaal in een bijgebouw van de Domkerk.

Aula in Academiegebouw 

Een keer ben ik in het Academiegebouw geweest omdat mij gevraagd was om te solliciteren. Heb er goede herinneringen aan en vind ik niet erg dat ik het niet geworden ben. 

Tijdens de receptie en het diner bij het afscheid heb ik veel bekenden gezien en veel herinneringen opgehaald. Ook zag ik dat een nieuwe generatie het van ons heeft overgenomen. Wetenschap staat niet stil!

Uitzicht vanuit Academiegebouw 

Gewijd aan de Muzen

In 1847 werd Musis Sacrum (gewijd aan de Muzen) gebouwd voor een internationaal zangfestijn. We komen bijna wekelijks langs dit monumentale concertgebouw. Afgelopen zondag hebben we met Open Monumentendag Arnhem een rondleiding door het gebouw gehad. 

Musis, concertgebouw in Arnhem

JANS’ Restaurant, dat op de voorgrond te zien is, was vroeger een onderdeel van Musis. Je kon, na een hapje, binnendoor van het restaurant naar de concertzaal lopen. Nu is het gescheiden. Het concertgebouw heeft tegenwoordig twee grote zalen: Muzenzaal en Parkzaal. De Muzenzaal is de oudste zaal die de luxe en weelderigheid van toen goed laat zien.

Muzenzaal

Na een bezoek aan de kleedkamers en buffetten voor zangers, zangeressen en muzikanten kwamen we bij de Parkzaal, de nieuwe zaal. De zaal schijnt akoestisch heel goed te zijn en relatief makkelijk aangepast te kunnen worden om het geluid aan te passen. Het fraaie aan de zaal is dat de achterwand van glas is waardoor je uitkijkt op Park Lauwersgracht. 

Parkzaal met glazen achterwand

Nog een paar leuke dingen om te weten. Alle stoelen kunnen eruit en als ze later op een willekeurige plek terug worden gezet krijgen ze elektronisch het stoelnummer dat bij die plek hoort. Ook komt het tapbier bij alle buffetten voor bezoekers vanuit een centraal biervat. 

Elektronisch stoelnummer

De glazen achterwand kan geopend worden voor openlucht concerten. De groene, keramische gevelbekleding en de glazen wanden laten de Parkzaal helemaal opgaan in het Park Lauwersgracht. 

Keramische gevelbekleding 

De rondleiding heeft ons nog trotser gemaakt op de culturele ambities van Arnhem. 

Loop van Sint Jansbeek door centrum van Arnhem

Het gebied rond Arnhem is geologisch opzicht bijzonder interessant met een behoorlijk groot hoogteverschil: de heuvel Galgenberg is 89m hoog en de Nederrijn ligt op een paar meter boven NAP bij een hoge waterstand. Het verbaast dan ook niet dat Arnhem een aantal beken heeft, bijv St Jansbeek, Klarenbeek en Molenbeek, en Bronbeek.

In mijn verhaaltje over Huis Zypendaal sprak ik al over de bronnen die de vijver rondom het landhuis van water voorzagen. Via een aantal vijvers in Park Zypendaal en Park Sonsbeek mondt het water uit in een beek die de St Jansbeek genoemd wordt.

Karpervijver verbonden met St Jansbeek
in Park Sonsbeek

Daarna loopt het de bebouwde kom van Arnhem binnen. Op de schermafbeelding van de Beken Atlas Veluwe (BAV) kun je de loop van de St Jansbeek volgen. 

Loop van St Jansbeek (met dank aan BAV)

Aan de St Jansbeek dankt Arnhem zijn ontstaan. Vroeger stonden er — in wat nu Park Sonsbeek is — veel molens langs de beek. Een rapport getiteld Sint Jansbeek Arnhem van Buro Poelmans Reesink beschrijft de geschiedenis van de St Jansbeek en de vroegere en huidige loop door het centrum. Echt de moeite waard om te lezen! Het opent voor mij, als informaticus, een nieuwe wereld met zijn eigen taal, de ontwerpterminologie.

De beekfragmenten (zie foto’s hieronder) in het centrum verwijzen naar de landschapsstijl van Park Sonsbeek waarin de beek ook niet altijd zichtbaar is. Ook de loop (iets anders dan voorheen) heeft tot doel de band tussen het wat oudere centrum en de naoorlogse wijk aan de Nederrijn te versterken. 

Na een lange weg via de Jansbinnensingel stroomt het water bij Musis de Lauwersgracht in. 

Lauwersgracht

Halverwege de Lauwersgracht duikt hij onderdoor de weg het centrum in. Hier beginnen de stukjes beek (fragmenten) die met elkaar verbonden zijn.

Voor de Waalse kerk langs

Na de Lauwersgracht loopt de beek via Koningsplein voorlangs de Waalse kerk (Beekstraat). Dan rechts de hoek om naar de Eusebiuskerk.

Langs Gemeentehuis en Eusebiuskerk

Voorbij Focus via Turfstraat linksom door de Nieuwstraat richting de Nederrijn.

Turfstraat - Nieuwstraat

Sint Jansbeek is slechts een van de beken die door Arnhem loopt. Als je geïnteresseerd bent in de visie die Arnhem op zijn beken heeft moet je Visie op de beken, Waterplan Arnhem lezen. 

De Eusebiuskerk

Tijdens Operatie Market Garden stond De Eusebiuskerk, of Grote Kerk, middenin de vuurlinie. Er bleef weinig over van de kerk zeker toen in de winter van 1944-1945 de toren tijdens een forse storm op het schip viel. Van 1947-1964 werd de kerk opnieuw gebouwd. De huidige kerk staat symbool voor de wederopbouw na de WO II en is een belangrijke landmark van Arnhem.

De Eusebiuskerk vanaf Turfstraat

Het kerkgebouw met een indrukwekkend interieur is tegenwoordig een multifunctioneel centrum: geschiedenis, uitkijktoren, orgelconcert etc.

Interieur van De Eusebiuskerk

Geschiedenis

In de kelder vind je er de fundamenten van de eerdere, kleinere St Maartenskerk en de grafkelders van De Eusebiuskerk en, op de begane grond, in diezelfde hoek staat er een audio-visuele tentoonstelling over de Graaf van Gelre.

 

Uitkijktoren

Met een panoramalift kun je naar verschillende verdiepingen in de kerktoren. Vandaar heb je uitzicht over de stad en de Nederrijn. En kijkend naar het zuidoosten zie je natuurlijk de John Frostbrug. De naam verwijst naar de Britse legerofficier die met zijn troepen het noordelijk bruggenhoofd verdedigde in afwachting van de geallieerden uit het zuiden. Die mislukking staat bekend als “A Bridge Too Far”. De link verwijst naar de film hierover. Moet je echt gezien hebben.

John Frostbrug over de Nederrijn

Over uitzicht gesproken, de toren heeft twee glazen balkons. Voor iemand met hoogtevrees, zoals ik, is het een echte uitdaging. Ondanks de mooie uitzichten was ik meer bezig met overleven. Een van de balkons zit net boven de klok (zie eerste foto).

Orgel

Bij de restauratie na WO II werd het orgel vervangen door een Strümphlerorgel uit 1795. Tijdens een wolkbreuk in 2021 liep het orgel waterschade op. Na een jarenlange restauratie zal in september dit jaar tijdens de Open Monumentendag (thema Erfgoed en Architectuur) het indrukwekkende orgel weer in gebruik genomen worden. De foto is begin september een paar weken voor monumentendag genomen.

Gerestaureerde Strümphlerorgel

Vanuit het Park Sonsbeek zie je hoe de toren van de Eusebiuskerk boven het centrum van Arnhem uitsteekt.

De Eusebiuskerk vanuit Park Sonsbeek

Huis Zypendaal omringd door sijpelend water

Arnhem heeft mooie, grote parken. Park Sonsbeek, Park Zypendaal (of Zijpendaal, uitspraak siependaal) en Gulden Bodem tezamen zijn de grootste. Veel groen en veel vijvers en beekjes. En door het hoogteverschil ook wat watervalletjes. De naam Zypendaal is afkomstig van het woord “sijpelen”. Het water sijpelt daar vanuit een paar bronnen. 

Plattegrond Park Sonsbeek en Park Zypendaal 

Op de plattegrond zie je dat het water uit de bronnen via een aantal vijvers (Spiegelvijver, Grote Vijver en Fonteinvijver) uiteindelijk de St Jansbeek vormt. Later schrijf ik een verhaaltje over Arnhemse beken. 

In de meeste Arnhemse parken, die vroeger landgoederen waren, staan mooie, grote huizen uit de 18de en 19de eeuw. Het geeft de parken allure.

Huis Zypendaal 

In Park Zypendaal staat het Huis Zypendaal dat tussen 1762 en 1764 door de Arnhemse regentenfamilie Brantsen werd gebouwd. Vijf generaties van de familie verbleven er tot 1926. Nu is het een museum, dat we recentelijk bezocht hebben. Op zondag viel het niet mee om een parkeerplaats te vinden. Moesten stevig doorlopen om het tijdslot van onze entreebewijzen te halen.

Huis Zypendaal omringd door een vijver

Het landhuis wordt omringd door een vijver gevoed door het sijpelende water uit de bronnen. Tegenover de ingang werd er in 1867 een tuin met een koetshuis en een orangerie aangelegd. 

Orangerie

Koetshuis

Kom nog een keer terug om met mijn camera foto’s te maken (deze foto’s zijn met mijn iPhone gemaakt). Het is genieten van zoveel historie in onze directe omgeving. 

Ommetje Klarendalseweg

Pasgeleden in De Correspondent een artikel over een interview met filosoof Pieter Hoexum gelezen waarin een ommetje door je buurt besproken wordt. Het gaat over alledaagse dingen. Door de gewone dingen te observeren worden ze speciaal en blijven toch gewoon. Hij schrijft over binnen (geborgenheid, veiligheid en comfort) en over buiten (avontuur en vreemdheid) en dat we allebei nodig hebben. Heel herkenbaar.

Molen De Kroon

Ik loop regelmatig naar de molen De Kroon om meel te kopen voor het maken van zuurdesem brood. Mijn ommetje gaat door de wijk Klarendal. Deze keer observeer ik niet alleen de alledaagse zaken maar deel met jullie de zaken waarmee ik een relatie heb. Er zijn veel verschillende manieren om naar de molen te lopen, nu loop ik heen via de Klarendalseweg. 

Restaurant Loca

Op weg daarnaartoe kom ik het Restaurant Loca tegen. Staat op onze lijst om binnenkort te gaan eten. Het is nog vroeg, het is nog dicht. Het probeert een wat formelere uitstraling te hebben. Verder op Restaurant Sugar Hill, een gemoedelijke plek om koffie met iets te drinken of zonder te reserveren te lunchen of dineren. De eerste gasten zitten al aan de koffie.

Restaurant Sugar Hill

De eerste winkel die we in de wijk leerde kennen was Mippies, een vintage winkel. Ben daar verliefd geworden op een Art Deco Franse stoel. Ziet er mooi uit, zit niet heel gemakkelijk. Staat nu in ons appartement net als een aantal vintage lampen. Als ik er langs loop kijk ik altijd even of er iets interessants is. Ik merk trouwens dat het observeren veel herinneringen bij mij oproept. 

Mippies

Daarna volgt er rechts een klein winkelcentrum. Laatst wilde ik wat oude kaas kopen, toen bleek Kaaskwartier dicht te zijn ivm vakantie. Volgende keer beter.

Winkelcentrum Klarendal

Na het winkelcentrum loop ik langs Restaurant-winkel Zuijders met veel Italiaanse lekkernijen. We hebben er buiten een keer een glaasje fris gedronken en een paar dagen later binnen gegeten. Heel gezellig en lekker.

Restaurant-winkel Zuijders in vakantietijd

Dan volgt er een zaak die me intrigeert: Libertas. Ben er nog niet binnen geweest. Je kunt er tweedehands boeken kopen, koffie drinken en Italiaans van de buren eten. Willen we nog naartoe. 

ABC Libertas

De molen is in zicht, ben een paar minuten te vroeg. De deur is nog dicht. In de paar minuten dat ik wacht komen er nog een tiental mensen bij. De molen en de winkel worden goed bezocht.

Op de terugweg, met 2½ kg tarwe volkorenmeel in mijn rugzak, loop ik via een andere route door de wijk. Met het warme weer staan er veel ramen open en vang ik veel geluiden op. Een moeder die haar peuter aanmoedigt om door te eten, Turkse muziek, een woordenwisseling. Gewoon alledaagse dingen. 

“Onze” kerk en pastorie

Het laatste stukje gaat langs “onze” kerk (we kijken er op uit), tegenwoordig een fitness centrum, en een kinderopvangcentrum. 

Kinderopvang 

Wat eigenlijk een alledaagse wandeling is, werd door het maken van de foto’s en dit verhaaltje schrijven toch speciaal, zonder zijn gewoonheid te verliezen.