Er werden toen daar dagelijks 1 miljoen betaalcheques en acceptgiro’s verwerkt met hulp van ponstypisten. Toen werden ook heel voorzichtig de eerste stappen richting digitalisering gezet. Het was de begintijd van handschriftherkenning. Ik kom nog steeds mensen tegen die vroeger in dat gebouw gewerkt hebben, en er nu wonen.
Vanaf eind 2015 werd het gebouw gestript en in 2021 opgeleverd als appartementencomplex. Het heeft een imposante entree (zowel binnen als buiten). Door de bewoners wordt de overdekte ruimte voor de ingang het “ponskaartje” genoemd.
Binnen zijn de roltrappen verwijderd waardoor je nu van boven helemaal naar lobby beneden kunt kijken. Het bewoonde deel begint op de eerste verdieping; op -1 is er een supermarkt, slijterij en een fitnesscentrum. Het is een milieuvriendelijk gebouw zonder gas. De transformatiemarkt (van kantoor naar appartement) heeft zijn werk weer gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten