Ommetje Klarendalseweg

Pasgeleden in De Correspondent een artikel over een interview met filosoof Pieter Hoexum gelezen waarin een ommetje door je buurt besproken wordt. Het gaat over alledaagse dingen. Door de gewone dingen te observeren worden ze speciaal en blijven toch gewoon. Hij schrijft over binnen (geborgenheid, veiligheid en comfort) en over buiten (avontuur en vreemdheid) en dat we allebei nodig hebben. Heel herkenbaar.

Molen De Kroon

Ik loop regelmatig naar de molen De Kroon om meel te kopen voor het maken van zuurdesem brood. Mijn ommetje gaat door de wijk Klarendal. Deze keer observeer ik niet alleen de alledaagse zaken maar deel met jullie de zaken waarmee ik een relatie heb. Er zijn veel verschillende manieren om naar de molen te lopen, nu loop ik heen via de Klarendalseweg. 

Restaurant Loca

Op weg daarnaartoe kom ik het Restaurant Loca tegen. Staat op onze lijst om binnenkort te gaan eten. Het is nog vroeg, het is nog dicht. Het probeert een wat formelere uitstraling te hebben. Verder op Restaurant Sugar Hill, een gemoedelijke plek om koffie met iets te drinken of zonder te reserveren te lunchen of dineren. De eerste gasten zitten al aan de koffie.

Restaurant Sugar Hill

De eerste winkel die we in de wijk leerde kennen was Mippies, een vintage winkel. Ben daar verliefd geworden op een Art Deco Franse stoel. Ziet er mooi uit, zit niet heel gemakkelijk. Staat nu in ons appartement net als een aantal vintage lampen. Als ik er langs loop kijk ik altijd even of er iets interessants is. Ik merk trouwens dat het observeren veel herinneringen bij mij oproept. 

Mippies

Daarna volgt er rechts een klein winkelcentrum. Laatst wilde ik wat oude kaas kopen, toen bleek Kaaskwartier dicht te zijn ivm vakantie. Volgende keer beter.

Winkelcentrum Klarendal

Na het winkelcentrum loop ik langs Restaurant-winkel Zuijders met veel Italiaanse lekkernijen. We hebben er buiten een keer een glaasje fris gedronken en een paar dagen later binnen gegeten. Heel gezellig en lekker.

Restaurant-winkel Zuijders in vakantietijd

Dan volgt er een zaak die me intrigeert: Libertas. Ben er nog niet binnen geweest. Je kunt er tweedehands boeken kopen, koffie drinken en Italiaans van de buren eten. Willen we nog naartoe. 

ABC Libertas

De molen is in zicht, ben een paar minuten te vroeg. De deur is nog dicht. In de paar minuten dat ik wacht komen er nog een tiental mensen bij. De molen en de winkel worden goed bezocht.

Op de terugweg, met 2½ kg tarwe volkorenmeel in mijn rugzak, loop ik via een andere route door de wijk. Met het warme weer staan er veel ramen open en vang ik veel geluiden op. Een moeder die haar peuter aanmoedigt om door te eten, Turkse muziek, een woordenwisseling. Gewoon alledaagse dingen. 

“Onze” kerk en pastorie

Het laatste stukje gaat langs “onze” kerk (we kijken er op uit), tegenwoordig een fitness centrum, en een kinderopvangcentrum. 

Kinderopvang 

Wat eigenlijk een alledaagse wandeling is, werd door het maken van de foto’s en dit verhaaltje schrijven toch speciaal, zonder zijn gewoonheid te verliezen.

Storytelling met één foto

Storytelling staat op veel terreinen in de belangstelling. Door een emotionele band met de luisteraars of kijkers op te bouwen hoopt de verteller zijn of haar boodschap beter over te brengen. Ook in fotografie staat storytelling in de belangstelling. 

Een verhaal vertellen met behulp van een aantal foto’s is redelijk gemakkelijk. Een foto met een gevulde zak voor de deur, eentje met de zak geopend in de huiskamer en, de laatste, kinderen die cadeautjes aan het uitpakken zijn. Gaat natuurlijk over Sinterklaas, over geven, over delen!

Hoe nu met één foto? Pasgeleden hadden we het over een plant kopen: echt of kunst? Bij een kunstplant, hoe mooi hij er ook uitziet, verandert er niets, behalve misschien een beetje stof erop. Bij een echte plant zie je verandering. Nieuwe bladeren of bloemen als hij goed verzorgd wordt of afgevallen, verdroogde bladeren als hij slecht verzorgd wordt. Een mogelijke verandering nodigt uit om te kijken. De spanning van die mogelijke verandering is de essentie.

Geen mensen, geen spanning

Als ik naar mijn Dreamstime foto’s kijk dan zie ik dat ik mensen in de foto’s probeer te vermijden omdat dat het commerciële gebruik van de foto’s vergroot. Het zijn dus het soort foto’s zoals kunstplanten. Er zit geen spanning in. De vraag is hoe krijg ik spanning in een foto?

Als probeersel heb ik besloten om meer foto’s waarin ook mensen voorkomen te maken. Ze staan niet centraal, maar spelen wel een rol. Dagelijkse activiteiten op een gewone plek. 

Dagelijkse activiteiten van mensen

De architectuur staat centraal en de voorbijgaande mensen vallen niet speciaal op. Een beetje spanning maar niet veel.

Gaat ze de winkel in?

Mensen die weglopen trekken niet de aandacht. De dame die naar ons toeloopt wel. Ze heeft een keus, loopt ze langs ons heen of gaat ze de winkel binnen? Wat doet ze? Wat gaat ze daar kopen? Er is spanning, er is een story.

Mijn bedoeling is meer van dit soort foto’s te gaan maken. Het lijkt misschien op straatfotografie al vind ik zelf een foto waarin een gebouw centraal staat en een mens een relatie met dat gebouw heeft interessanter. Terugkijkend naar deze foto had ik hem misschien een seconde later moeten nemen, dan is de dame dichterbij de deur van de winkel. Dan was die relatie waar ik het over had nadrukkelijker naar voren gekomen. Volgende keer beter!

Delen van foto’s

Vroeger, toen we nog filmrolletjes gebruikte, werden met het ontwikkelen van het rolletje meteen de foto’s afgedrukt, soms zelfs in tweevoud. Nu, met de digitale camera’s, delen we foto’s via het internet: Whatsapp, Instagram of een website, zoals mijn fotoalbums (let niet op de waarschuwing). Ik gebruik JAlbum om de albums te maken. Reuze handig.

Meestal speelt snelheid van delen een grotere rol dan kwaliteit. Smartphones spelen hier natuurlijk een centrale rol en dan gaat het niet alleen om foto’s maar ook om video’s. Om de verzendsnelheid over het internet te vergroten wordt de kwaliteit verlaagd zodat er minder verstuurd hoeft te worden. Op een klein scherm van een smartphone merk je nauwelijks de kwaliteitsvermindering. Het doet me een beetje denken aan de begintijd van de TV met z’n beperkingen: klein en alleen zwart-wit.

Ook ik maak veel gebruik van mijn iPhone voor het maken van foto’s en video’s van familie en vrienden. Echter voor de verkoop van foto’s (Dreamstime en Werk aan de Muur) gebruik ik mijn fullframe Nikon Z5 camera. 

Afdrukken van foto’s deed ik bijna nooit totdat ik gelezen had dat als je een foto wat groter afdrukt dat je veel kunt leren van de kleine foutjes die je maakt bij het maken en bewerken van de foto. 

Dreamstime foto’s op A3 formaat 

Eerst wat over afdrukken voordat ik het over de mogelijke foutjes heb. In het verleden heb ik bij Fotofabriek een paar van mijn foto’s op A3 formaat afgedrukt om een gevoel te krijgen voor de kwaliteit. Ze zagen er goed uit. Er spelen een paar zaken een rol bij het afdrukken. 

Allereerst, de kleurruimte. Voor internet, gewone inkjetprinters en afdrukken van foto’s voor consumenten, volstaat sRGB. Om professioneel af te drukken moet je kijken naar Adobe RGB. Dit is een iets grotere kleurruimte. Is echter minder geschikt voor internet. 

Om goede afdrukkwaliteit te krijgen moet je minstens een resolutie van 300 DPI (dots per inch, lees pixels per inch) gebruiken. Dat betekent dat je voor een foto van 2 bij 3 cm2 (2*300)*(3*300) pixels nodig hebt, dus ongeveer 0,5 Megapixels. Dus met een camera met een beeldsensor van 20 Megapixels kun je op hoge kwaliteit een foto van 80 bij 120 cm2 afdrukken. Met smartphones ligt dat in de praktijk wat lager. Echter, dat is nog steeds meer dan genoeg voor een fotoboek. Ik bedoel een fotoboek dat je in je handen kunt houden. Zelf heb ik goede ervaring met Albelli.

Op A3 formaat zie je echter wel de kleine foutjes: te beperkte scherptediepte, ogen die net niet scherp zijn, storende elementen die je over het hoofd had gezien, geen mooie kleurenharmonie etc.

China op A3 formaat

Via dezelfde Fotofabriek heb ik ook foto’s afgedrukt op canvas. Hieronder een foto van een marktplein in Chinchero die jarenlang op mijn kantoor bij de Universiteit Twente heeft gehangen. Nu hangt hij in de hal van ons appartement. 

Chinchero op canvas in onze hal (minder goed belicht)

Tegenwoordig staat alles op internet. Ondanks alle social media lijkt de afstand tussen de fotograaf en mensen die geïnteresseerd zijn in bepaalde foto’s groter geworden. Geïnteresseerden bereiken lijkt moeilijker geworden. 

Veel succes met delen!

peter.apers.nl

Hollandse luchten

Hollandse luchten worden gekenmerkt door hun grote variëteit aan wolken. Sinds we 12 hoog wonen, en dus dichterbij de wolken zijn, spelen de luchten een belangrijke rol in ons leven. De wolkenpartijen die aan ons voorbij trekken, maken van ons uitzicht een continu veranderend schilderij. Fascinerend. Door dat uitzicht voel ik me in zeker opzicht meer betrokken bij de dagelijkse veranderingen van het weer dan toen we een tuin hadden. 

Stratocumulus

Als je zoveel verschillende soorten wolken langs ziet komen raak je natuurlijk geïnteresseerd in de namen van die soorten. Bommeltje.nl heeft me als beginner aardig op weggeholpen met duidelijke plaatjes en omschrijvingen. De Stratocumulus is de meest voorkomende wolk. Hier zie je een variant die aan de onderkant wat donkerder is. Bevat meer vocht en laat daardoor minder licht door.

Als je een tijdje naar de wolken kijkt lijken het net grote luchtschepen die over ons appartementencomplex trekken (doet me denken aan The Wind Rises van Hayao Miyazaki). Bij de rafelige uiteinden kun je, als ze dichtbij zijn, er bijna doorheen kijken. Van veraf daarentegen zien ze er heel massief uit. Ook zie je ze, onder invloed van verschillende windsnelheden op de verschillende hoogtes, continu van vorm veranderen. 

Op dezelfde dag als bovenstaande foto kwam er ook een stevige onweersbui over. Hier de voorloper daarvan. Aan de onderkant zie je lokaal al behoorlijk plensbuien.

Nimbostratos

Van de Hollandse luchten vind ik de zonsondergang wel het mooist. Wat eerder op de avond, wanneer de zon wat lager staat, begint de wisselwerking tussen de wolken en het licht van de zon al te veranderen. Genomen op dezelfde dag maar dan aan het begin van de avond.

Tussen twee buien door

Vlak voor zonsondergang begint de lucht te kleuren. Zelfs na zonsondergang blijft de zon op de wolken schijnen. Hier foto’s van zonsondergang op verschillende locaties.

Zandvoort

Zandvoort

Texel

Texel

Arnhem

Arnhem

Elke dag laten de Hollandse luchten ons weer verrassen met een mooi, nieuw schilderij. Hier een foto van schaapjeswolken. Zien er aaibaar uit, het is echter een voorteken van weersverslechtering. 

Altocumulus

Elke minuut ziet ons uitzicht er anders uit. Vandaar dat ik er een apart "luchtalbum" van heb gemaakt dat ik regelmatig zal bijhouden. En tot slot een regenboog.

Dubbele, heldere regenboog 

Architectuur van Arnhem Centraal

In de tijd dat het huidige station van Arnhem gebouwd werd was over- of uitstappen in Arnhem een ramp. Het tijdelijke station was moeilijk begaanbaar, trap op trap af in een doolhof. Ik vond het niet een prettige overstap op weg naar Frankfurt of München. 

Nu het nieuwe station, Arnhem Centraal, al een tijdje in gebruik is kan ik zeggen dat het architectonisch een juweeltje is. Sinds ik in Arnhem woon maak ik er bijna wekelijks gebruik van. Het stond al een tijdje op mijn lijstje om er foto’s van te maken. 

Arnhem Centraal

Boven het station rijzen twee kantoorpanden uit: Rijntoren (blauw) en Parktoren (groen), verwijzend naar de Nederrijn en Park Sonsbeek. Het ziet er heel futuristisch uit. Binnen, in de stationshal, wordt het nog interessanter. De hellende vloer lijkt mee te glooien met de draagconstructie en het plafond.

De Fronttwist van begane grond

De Fronttwist van begane grond

   

De Fronttwist van boven

De Fronttwist van boven

Door de architect, Ben van Berkel, wordt deze draagconstructie De Fronttwist genoemd. In de volksmond werd hij al snel De Wokkel genoemd. Waar je ook loopt, er zijn steeds weer mooie doorkijkjes. 

Stationshal begane grond

Stationshal begane grond

   

Stationshal van boven

Stationshal van boven

Na een zeer geslaagde middag met veel plezier mijn foto's met Luminar Neo bewerkt en snel ingediend bij Dreamstime. Binnen een halfuur waren ze geaccepteerd. Alle 13 foto's zijn in het album van Arnhem te zien.

Arnhem Centraal