Vroeger werden de foto’s bewaard in een schoenendoos op zolder. Zo af en toe kwam die naar beneden en waren we uren bezig met foto’s kijken. Moet je dit zien, herken je die nog, en kun je mij vinden in deze klassenfoto. Herinneringen ophalen aan de hand van foto’s was altijd leuk.
 |
| Familie van mijn moederskant |
Wat ik me herinner is dat de foto’s van mijn grootouders van goede kwaliteit waren. Ze werden door een professionele fotograaf genomen en afgedrukt. Het waren natuurlijk zwart-wit foto’s. De foto’s waren klein en heel scherp, kleine details waren nog goed te zien. Daarna kwam de democratisering van fotografie, iedereen had een camera en afdrukken in kleur in tweevoud was normaal. Die foto’s zien er na 10 jaar veel minder goed uit vergeleken bij de oudere zwart-wit foto’s. Ook de albums van, achteraf gezien, goedkoop plastic waren ook niet de ideale opbergplaats. Foto’s plakten aan elkaar of aan het plastic.
En toen kwam de digitalisering en alle problemen waren opgelost. Of toch niet? Doordat ze op een computer bij iemand thuis stonden waren ze minder toegankelijk. Je kon in die begintijd niet even gezellig op de bank naar je foto’s kijken. In die tijd werden ze op losse floppy disks opgeslagen omdat de hard disk nog niet bestond of veel te klein was. Deze bestaan niet meer, omdat de hard disks groot genoeg geworden zijn zodat ze gewoon op je computer staan. Het is trouwens een goed idee om een backup van je foto’s te maken ivm een mogelijke crash van de hard disk van je computer. Moet je die backup thuis bewaren of liever ergens anders ivm mogelijke diefstal of brand.
Nu kun je je foto's in de cloud opslaan zodat je ze met je familie, vrienden of de hele wereld kunt delen. Ik gebruik Jalbum en Photo Mechanic om albums op mijn Synology NAS, en daarmee in de cloud, te zetten. Op deze manier kunnen de familie snel mee genieten van de foto's. Qua software technologie zitten we echter nog in de fase “door de foto's bladeren”. Echt zoeken kan nog niet. Ik kan nog niet een vraagstellen zoals: laat me foto's zien van Dania en Christian samen toen ze nog kleuter waren. Daarvoor heb je metadata nodig.
Als je foto's van je camera haalt is er al metadata aan toegevoegd: merk van de camera, type lens, brandpunt, diafragma, sluitertijd, datum etc. Soms ook GPS-data. Zelf voeg ik dan copyright-informatie toe, en ook de Gelegenheid en de Personen die op de foto staan. Met Photo Mechanic lees ik de foto's van de camera, stop ze in een specifieke folder, geef ze de naam jjjjmmdd_001 en voeg de metadata toe.
Mijn hoop is dat mijn kinderen in de toekomst foto's kunnen zoeken op basis van de metadata en dat daarmee foto’s van mijn en hun eigen jeugd en die van hun kinderen weer toekomst krijgen. Een nieuwe vorm van een schoenendoos!
Zie ook peter.apers.nl
5 opmerkingen:
Wat een leuk verhaal Peter,
Ik herken de tijd van de doos met foto's op schoot en dan maar raden wie de mensen op de foto zijn.Altijd een tijd van gezelligheid en verwondering.
Marijke
Leuk verhaal. Waar een oude foto van ons allemaal toe kan leiden.
Ik ben heel blij dat dat onze familiefoto's niet verloren gaan en hopelijk straks makkelijker te doorzoeken worden.
Ja Peter,
Het is inderdad een leuk verhaal, en leerzaam als altijd.
Jij bent het jongetje in het midden, toch?
Carmen
Klopt, ik ben dat jongetje tussen opa en oma in.
Een reactie posten