Van Bachalpsee naar Grosse Scheidegg bij Grindelwald

In 2019 zag ik bij toeval een documentaire over treinen en treinstations in Zwitserland. Grindelwald sprak me meteen enorm aan. We hebben toen een appartement gehuurd in Schwendi een dorpje dat tegen Grindelwald aan ligt. Van daaruit maakten we dagelijks wandeltochten. Tijdens een van deze wandeltochten hebben we de kabelbaan naar de berg First genomen. Het eindstation is zowel in de winter als in de zomer een toeristische trekpleister. De meeste mensen gaan met de kabelbaan naar boven en blijven in de directe omgeving van het kabelbaanstation First om foto’s te maken en gaan dan weer terug naar Grindelwald.

Als je echter van wandelen en de natuur houdt dan laat je het kabelbaanstation en de drukte achter je. Het eerste deel van onze wandeltocht ging naar Bachalpsee. Het zijn eigenlijk twee meertjes op 2200 meter hoogte met een mooi uitzicht op de Schreckhorn (4000m) en Wetterhorn (bijna 3700m). Let ook op de mooie reflectie van de blauwe, bewolkte lucht in het water van het meertje. Je kunt ook de reflectie van de top van de Schreckhorn zien.

Bachalpsee met Schreckhorn op de achtergrond

Honderd meter terug naar kabelbaan uitzicht op zowel de Wetterhorn (links) als de Schreckhorn (midden).

Uitzicht op Wetterhorn en Schreckhorn

Daarna liepen we terug naar het kabelbaanstation om te lunchen. 

Het tweede deel van de tocht was naar Grosse Scheidegg. Een fantastische wandeltocht met adembenemende uitzichten vanaf 2000 meter op de vallei. 

Vallei van Grindelwald

Vlak voordat we bij het busstation van Grosse Scheidegg aankwamen nog een mooi uitzicht op de indrukwekkende Wetterhorn.

Wetterhorn in de wolken

Daarna moe maar voldaan met de bus terug naar Grindelwald. Wandelen in de bergen is zo goed voor lichaam en geest. De schoonheid van de natuur is indrukwekkend en dat vergeet je niet meer. 

Mijn Nikon D800 met de 16-35mm zoomlens zijn best zwaar. De foto’s zijn dan ook met mijn iPhone 11 Pro genomen. 

Fotograferen tegen de zon in

Toen ik jong was en voor het eerst een foto mocht maken met de camera van mijn vader kreeg ik te horen dat ik de zon in de rug moest hebben. Zonder precies te weten waarom, deed ik dat gewoon. Pas veel later begreep ik de reden waarom. Er komt zoveel licht de camera binnen dat het onderwerp onderbelicht wordt. Tegenwoordig kun je meteen op het schermpje zien of een foto gelukt is voor wat je in gedachte had. In het analoge tijdperk duurde het altijd een paar dagen voordat het fotorolletje ontwikkeld en afgedrukt was. Voor een beginnend fotograaf geen goede omgeving om te experimenteren.

Tegen de zon in fotograferen geeft echter juist mooie, creatieve foto’s. Dus zeker de moeite waard om te proberen. Zelf vind ik het mooist aan zee omdat je ook de reflectie van het zonlicht op de zee hebt. Bij veel licht moet je voorkomen dat de foto overbelicht wordt. Dus een klein diafragma en een korte sluitertijd zorgen ervoor dat er weinig licht op de sensor komt. Ook tijdens het bewerken van de foto kun je nog wat doen aan de hooglichten en aan de schaduwen. 

Reflectie zonlicht op de zee, f/18, 1/1000s

Bij deze foto waren we natuurlijk veel te vroeg voor de zonsondergang (19:17 uur), dus een diafragma van f/18 en een sluitertijd van 1/1000s zorgden ervoor dat de overbelichting binnen redelijke grenzen bleef. De ISO-waarde liep al een beetje op (180). Bij de bewerking met Luminar Neo heb ik de hooglichten op het water een heel klein beetje verminderd, maar niet helemaal, anders verdwijnt het sprankelende van de foto. De schaduwen aan het einde van de pier heb ik wat lichter gemaakt. Ook de lucht heb ik wat lichter gemaakt. Door de overbelichting was hij juist wat donkerder geworden. 

Halo rondom de zon

De laatste avond van onze vakantie zat er voldoende nevel in de lucht zodat ik met mijn iPhone ook de zon op de foto kon zetten. De iPhone heeft weinig instellingen, echter, wel software die er een mooie foto van kan maken. Samen met de uitgestrektheid van de zee geeft dat een dromerige foto waardoor je het gevoel krijgt dat je helemaal alleen van de indrukwekkende natuur zit te genieten. Het heeft een beetje een Japanse uitstraling.

Je ziet dat tegen de zon in fotograferen twee totaal verschillende foto’s oplevert. Dus vergeet de regel dat je altijd de zon in de rug moet houden en maak creatieve foto’s.

Twee fasen van zonsondergang

Voordat we naar Zeeland gingen regende het elke dag en het was koud. Wonder boven wonder hebben we fantastisch zomers weer gehad gedurende de week dat we in Domburg waren. Staalblauwe hemel! Elke dag naar het strand!

Zonsondergang zonder wolken - Domburg

Voor ons was het genieten, echter, een zonsondergang zonder wolken is minder leuk voor een fotograaf. Zonsondergang bestaat eigelijk uit twee fasen. In de eerste fase kleurt de zon van wit-geel naar oranje-rood. 

Eerste fase zonsondergang - Texel

In de tweede fase, als de zon onder is gegaan, valt er nog steeds licht van de reeds ondergegane zon op de wolken die twee kilometer of hoger boven de aarde hangen. In combinatie met de oranje-rode gloed geeft dat spectaculaire beelden.

Ik kan me herinneren dat ik een keer op Vlieland met camera het strand op liep en door iemand werd aangesproken: “Je bent te laat, de zon is al onder.”  Hij realiseerde zich niet dat de tweede fase van zonsondergang nog best spectaculair is. 

Tweede fase zonsondergang - Vlieland

Deze foto is genomen om 21:50 uur. Om 21:29 uur ging die dag de zon onder (met dank aan Google). Dus de mooie lucht komt van de reeds ondergegane zon. Wat deze foto zo interessant maakt is dat je linksonder het strand ziet, daarna de branding en de bakens langs de vaargeul ten noordwesten van Vlieland en tenslotte de mooi gekleurde lucht.

Als je foto’s maakt van een zonsondergang en er zijn wolken, blijf dan nog even fotograferen als de zon onder is!

Jasmijn en scherptediepte

We hebben op het terras in de tuin een aantal kuipplanten staan. Sommige planten hebben we gekozen vanwege hun mooie bloemen of blad, andere vanwege hun geur. Ondanks dat het in het voor- en najaar best een hele klus is om de planten van de garage naar de tuin te verplaatsen en omgekeerd, blijft het genieten. 

Jasmijn f/13, 1/125s, ISO 450

Sommige kuipplanten kun je, als ze bloemen hebben, de hele dag door ruiken (bijv, citroen en jasmijn), echter de nachtjasmijn (Galan de Noche) ruik je pas goed bij toegenomen vochtigheid als het donker is.

Nachtjasmijn , f/29, 1/60s, ISO 100, met ringflitser

Mijn gewone jasmijn heb ik al heel lang. Een heel trouwe plant. Ondanks dat ik hem in de winter, wanneer hij in de garage staat, weleens verwaarloos en hij veel bladeren verliest, komt hij ieder jaar weer met veel mooie bloemen terug. 

Jasmijn, f/16, 1/125s, ISO 2000

Alle foto’s heb ik met een macrolens genomen (Nikon AF-S 105mm f/2.8G VR Micro). Heb ik ooit tweedehands in een fotozaak gekocht. Ben heel tevreden over de kwaliteit van de foto’s. 

Macrofotograferen is echter een uitdaging gezien de kleine scherptediepte. Tegenwoordig, na mijn hersenbloeding, is het voor mij wat moeilijker om de camera helemaal stil te houden, daarom probeer ik met een grotere scherptediepte te werken door de lens wat dicht te draaien (f/13 of kleiner) én door de afstand wat te vergroten. Bijvoorbeeld, bij f/13 en een afstand van 40cm is de scherptediepte 0,8cm en bij een afstand van 80cm is de scherptediepte 3,9cm. Dat geeft mij wat meer mogelijkheden om de bloem goed scherp te nemen. 

Een nadeel van wat grotere afstand is dat de bloem wat kleiner op de foto staat, dus dan moet ik de foto wat croppen (een kleiner deel van de foto gebruiken). Met de huidige grootte van de sensoren is dat geen probleem. Een ander nadeel van een grote scherptediepte (klein diafragma) is dat de achtergrond ook scherper wordt. Als de achtergrond de bloembladeren zijn is dat geen probleem. Als het de rommel in je tuin is dan moet je een groter diafragma kiezen.

Knop jasmijn, f/4, 1/400s, ISO 100

Het voordeel van een groot diafragma (kleinere scherptediepte) is dat je alleen de essentie van de bloem scherp hebt en de rest niet. Je oog gaat dan meteen naar het scherpe deel van de foto. De foto’s zijn artistieker. Dat vind ik zelf mooier. 

Andere instellingen: voor het fotograferen van bloemen gebruik ik Diafragmavoorkeur (A), van insecten gebruik ik Handmatig (M) zodat ik met een veel kortere sluitertijd kan werken. In beide gevallen staat de ISO op automatisch zodat de foto’s niet onderbelicht worden.

Als je een macrolens te duur vindt, begin dan met een telelens. Dan kun je kijken of het fotograferen van bloemen of insecten wat voor jou is. Na een opstartfase ben ik het erg leuk gaan vinden.

Inmiddels heb ik veel macrofoto’s van bloemen en insecten gemaakt. Kijk er eens naar om inspiratie op te doen. 

Boek over Insectenfotografie

Via een vriend kreeg ik de aankondiging van een nieuw boek over het fotograferen van insecten doorgestuurd. Tot mijn verrassing bleek het van een oud-collega te zijn: My Journey into Insect Photography door Mark Overmars. Per hoofdstuk beschrijft hij een aspect van het fotograferen van insecten: waar kun je de insecten vinden, welke camera en lens, hoe de foto’s te bewerken etc. Het fotograferen van insecten heeft veel parallellen met macrofotografie van bloemen, maar is ook moeilijker omdat ze klein zijn en bewegen. Zijn “reis” was voor mij in veel opzichten heel herkenbaar. Veel dingen wist ik wel, al heeft hij zaken veel beter uitgezocht en inzichtelijker gemaakt. Het is een plezier om zijn boek te lezen. Ik raad het jullie aan.

Diafragmavoorkeur, 105mm, f/20, 1/125sec, ISO 2500

Door zijn inspirerende kijk op het fotograferen van insecten ben ik gaan kijken naar de foto’s van insecten die ik vóór mijn hersenbloeding had gemaakt. Met mijn nieuwe camera ben ik er om verschillende redenen nog niet aan toe gekomen. Dat was toen met een Nikon D800 met de 105mm macrolens van Nikon en geen flitser. Door dit verhaaltje heen staan wat foto’s met informatie over de camera-instellingen.

Diafragmavoorkeur, 300mm, f/14, 1/320sec, ISO 1000

Nog even los van het vinden van insecten zijn er best wat uitdagingen. Eigenlijk gaat het om het vinden van de juiste compromis. Idealiter wil je het insect beeldvullend en volledig scherp fotograferen. Beeldvullend betekent bij een 1:1 vergroting van de macrolens dat je er dicht op moet zitten. Om in dat geval nog wat scherptediepte te hebben moet je je lens bijna helemaal dichtdraaien. Gevolg is dat je in de bosjes in het donker zit (of een heel hoge ISO-waarde hebt).

Diafragmavoorkeur, 105mm, f/6.3, 1/125sec, ISO 400

Hoe lossen we dat op? Allereerst door wat afstand te nemen, daarmee krijg je gratis wat meer scherptediepte. Een ander voordeel is dat je het insect niet stoort. Door ook een flitser te gebruiken krijg je bij diafragma f/13 (suggestie van Mark) voldoende licht en wordt de beweging van het insect bevroren. Bij f/13 voor een 105mm lens op een afstand van 75cm heb je een scherptediepte van 3,4cm (berekend met app genaamd Simple DoF). Als dat niet genoeg is kun je de foto vanaf 1m nemen dan heb je een scherptediepte van 6,3cm. Je moet wel rekening houden met het feit dat 1/3 deel van de scherptediepte voor het scherpstelpunt ligt en 2/3 deel er achter. 

Diafragmavoorkeur, 105mm, f/10, 1/125sec, ISO 1000

Door meer afstand te nemen staat het insect kleiner op de foto. Door te croppen (een klein stuk van de foto te kiezen en de rest weg te gooien) krijg je het insect weer beeldvullend. Met het huidig aantal megapixels is dat best te doen. De Nikon D800 heeft 36,3 megapixels.

Handmatig, 105mm, f/9, 1/1000sec, ISO 5000

Reflecterend om mijn foto’s. Alle foto’s zijn met de hand genomen met mijn macrolens (op één na). Allemaail heb ik gecropped en dat is met 36,3 megapixels geen probleem. Autofocus werkt heel goed (eerlijkheidshalve laat ik alleen de foto’s zien die gelukt zijn). Foto’s met de kop naar de camera zijn het interessantst. Bij vliegende insecten moet je een heel korte sluitertijd gebruiken. Tot slot, een wat hogere ISO-waarde is voor een internet-foto geen probleem. 

Geïnspireerd door Mark ga ik nu experimenteren met mijn nieuwe Nikon Z5 met dezelfde 105mm macrolens van Nikon en een ringflitser van Nissin. Een mooi onderwerp voor een komend verhaaltje.

Whanganui, I Am the River, The River is Me

Tien jaar geleden heeft de Whanganui, een grote rivier in Nieuw-Zeeland, dezelfde rechten als een persoon gekregen. Pasgeleden is daar een film over verschenen: I Am the River, The River is Me. Naast dat het een mooie natuurfilm is, laat het ook duidelijk zien hoe de Maori verbonden zijn met de rivieren en hun omgeving. Het zette me aan het denken over hoe wij tegen rivieren aankijken en van welke Nederlandse rivieren ik foto’s heb.

Maastricht (Romeinse vestiging) aan de Maas

Als ik bij mezelf te raden ga dan denk ik bij rivieren meteen aan transport en vestigingsplaatsen. Bijna alle plaatsen met een lange historie liggen aan een rivier (of zee). Niet verbazingwekkend want met boten konden die plaatsen relatief makkelijk bereikt worden. Met de industrialisatie werden de rivieren ook gebruikt om afval te lozen. We beginnen ons nu langzaamaan te realiseren dat dat slecht is voor de aarde en ook voor onszelf. In Nieuw-Zeeland hebben ze zich dat ook gerealiseerd, m.n. door de Maori, en zien de Whanganui als rechtspersoon.

Deventer (Hanzestad) aan de IJssel

In Nederland begonnen we te merken dat het zuivere water uit de Alpen hier vervuild aankwam en dat het veel moeite kostte om er weer drinkbaar water van te maken. Daar wordt nu op Europees niveau wat aangedaan. Echter, in de denkwereld van de Maori, de aarde wordt opstandig: extreme temperaturen, heftige regenbuien, overstromingen van rivieren, stijging van de zeespiegel. Wij moeten, net als de Maori, meer één zijn met de natuur. 

Rotterdam (haven) aan de Nieuwe Maas

Bij één van de opstanden van de aarde steeg het water van de Lek zo hoog dat Culemborg geëvacueerd moest worden. Mijn zus met haar gezin heeft toen een tijdje bij ons gelogeerd. Op dat soort momenten realiseer je je dat Nederland een deltagebied is van een paar grote rivieren met een open doorgang naar zee. De toekomst van Nederland is heel sterk afhankelijk van de ontwikkeling van het klimaat. Ik hoop dat volgende generaties dezelfde idyllische foto’s kunnen maken.

Maastricht bij nacht

Mezquita in Cordoba

Op onze reis door Andalusië bezochten we ook Cordoba. Rond het jaar 1000, de Moorse tijd, was het een van de grootste steden van de wereld. Wij kwamen natuurlijk speciaal voor de Mezquita, wat Spaans voor moskee is. Het is een heel intrigerend gebouw dat ligt aan de rivier Guadalquivir.

Mezquita in Cordoba gelegen aan Guadalquivir

De Mezquita is gebouwd op de fundamenten van een Romeinse tempel. Wat je opvalt als je door het gebouw loopt is het zeer grote aantal pilaren. Het is een uitdaging om een goede plek te vinden om die sfeer van de pilaren goed te pakken.

Veel pilaren, waarvandaan fotograferen?

Overal vind je natuurlijk islamitische kunst. 

Indrukwekkende Moorse kunst

En dan opeens loop je een katholieke kerk, kathedraal, binnen die in het centrum van de Mezquita ligt. Met alle pracht en praal. Een vreemde gewaarwording.

Katholieke kerk binnenin de Mezquita

Als je vanuit de Toren van Mezquita op het dak van de Mezquita uitkijkt zie je hoe de kerk ver boven het dak van de rest van de Mezquita uitsteekt en word je nog meer bewust van de merkwaardigheid van het gebouw. De katholieke kerk is na de Moorse periode van binnenuit gebouwd, en door het dak gegaan. De vraag is wel of we het mooi moeten vinden. 

Kerk komt door het dak van de Mezquita 

Tussen de bedrijven door zijn we thee gaan drinken in een Arabische theesalon. Heel uitnodigend, gezellig en heel lekker. Door de vele, grote planten lijkt het alsof je in de natuur zit op een luxe bank met veel kussens. Het tafeltje met thee stond vol lekkernijen. Echt genieten.

Ons appartement lag aan de andere kant van de rivier. Dus 's avonds mooi de gelegenheid gehad om nachtfoto's van de brug en de Mezquita te maken. Natuurlijk met een statief.

Mezquita en brug over Guadalquivir

Alle foto's zijn verkrijgbaar bij Dreamstime. Graag nodig ik jullie uit om ook naar het fotoalbum van Cordoba te kijken. Het bezoek aan Cordoba was zeker de moeite waard. 

UCM, creatieve fotografie?

Bij fotografie zijn er verschillende stijlen. Die van mij komt het dichtst bij wat ik zou noemen accuraat registreren: de juiste delen van de foto scherp weergeven. Daar voel ik me comfortabel bij. Pasgeleden zag ik een berichtje op Instagram over ICM. Dat staat voor Intentional Camera Movement. Als je het goed doet krijg je schilderij-achtige foto’s. Toen ik wat meer ging lezen over ICM schoot mij het volgende te binnen. Sinds mijn hersenbloeding ben ik heel goed in UCM, Unintentional Camera Movement, omdat ik de fijne motoriek in mijn rechterhand kwijt ben. Om die reden werk ik met kortere sluitertijden dan normaal. Precies het tegenovergestelde dan bij ICM! Is UCM ook creatieve fotografie? Grapje!

Cirkel met meerdere middelpunten, Haruki Murakami

Toen ik deze foto maakte dacht ik aan iets dat ik net gelezen had. Het was een kort verhaal van Haruki Murakami, getiteld Crème: Een oude man zegt tegen Murakami: ‘Een cirkel met meerdere middelpunten.’ Als wiskundige gaan dan bij mij meteen allerlei alarmbellen af. In welke wereld kan dit? Zo’n uitspraak fascineert mij. Is zo iets mogelijk? In het voorwoord van Eerste persoon enkelvoud staat dat Murakami bevreemdend, troostrijk, weemoedig, geestig, ontroerend is. Ik heb al veel van zijn boeken gelezen. Ben een groot fan. 

Ik probeer met een foto een bepaald gevoel of een herinnering op te roepen. Pas dan betekent een foto iets voor mij. Eerlijkheidshalve is dat best een uitdaging.

Sevilla, voorheen Shbiya

Op onze tocht door Andalusië zijn we ook een paar dagen in Sevilla geweest. Sevilla had in de Moorse periode de Arabische naam Ishbiliya gekregen, wat later Shbiya werd. Net als in Cordoba en Granada vind je hier de Islamitische invloeden terug in de kunst. Op ons lijstje stonden Alcázar, de kathedraal en Plaza de España.

Alcázar is het Koninklijk Paleis van Sevilla. Het is in Mudéjar stijl gebouwd, een bouwstijl gebruikt door de christenen met nog sterke invloeden van de Moorse cultuur. Ook hier kom je ogen tekort. Als je de muur- en plafondtekeningen goed bekijkt zie je dat alles tot in de kleinste details is uitgewerkt. Fascinerend.

Plafond in Alcázar

De patio is een van de hoogtepunten van het paleis. De begane grond is in Moorse stijl gebouwd en de eerste verdieping is er in Italiaans-renaissance stijl later bovenop gebouwd.

Patio, Moorse en Italiaans-renaissance stijl

Als je daar bent moet je ook de tuinen met de indrukwekkende palmbomen bezoeken. Het is een genot om daar rond te lopen.

Tuinen van Alcázar

De Kathedraal van Sevilla behoort tot de drie grootste kerken van Europa. Er zijn te veel mooie plekken te fotograferen. Hieronde het hoofdaltaar. Omdat het redelijk donker is in de kerk loopt de ISO-waarde behoorlijk op (6400 is het maximum op mijn Nikon D800, met Luminar Neo ziet er nu best goed uit).

Hoofdaltaar van de kathedraal

Naast de kathedraal staat natuurlijk de imposante Giralda, met bovenop een bronzen beeld dat het Geloof voorstelt en dat net als een windvaan met de wind meedraait. 

De Giralda (windvaan).

Plaza de España is aangelegd ter ere van de wereldtentoonstelling in 1929. Het bekendste plein van Sevilla heeft de vorm van van een halve maan. Op de achtergrond gebouwen en daarvoor een kanaal met bruggen. Het is een zeer fotogeniek plein. 

Plaza de España

Fraaie bruggen op Plaza de España

Bijna elke avond worden er wel uitvoeringen gehouden op het plein. Ook een mooie gelegenheid om wat nachtfoto’s met een statief te maken. Er stond een rij om deze foto te maken.

Hoektoren op Plaza de España

Voor meer foto’s van Sevilla nodig ik jullie uit om naar het fotoalbum van Sevilla te kijken. Alle foto’s zijn verkrijgbaar bij Dreamstime. Met zo’n reis neem ik maar één lens mee, ik heb dan ook dankbaar gebruik gemaakt van een zoomlens: Nikon AF-S 28-300mm.

Schrijven met licht

Fotograferen betekent letterlijk schrijven met licht. Daarom een goed idee om eens wat meer aandacht aan licht te besteden. We zijn zo gewend dat er licht is dat we het als vanzelfsprekend nemen. 

Onze normale lichtbron is de zon. Omdat de zon ver weg staat is het voor fotografie een kleine lichtbron met hard licht en scherpe schaduwen. Midden op de dag zijn de schaduwen klein en ‘s ochtends en ‘s avonds zijn ze lang. Dat geeft een heel dramatisch effect.

Lucht is grauw en saai

Wat vaak gebeurt, is dat er wolken voor de zon komen. Bij bewolkt weer is de lichtbron (het wolkendek waarachter de zon is) juist heel groot geworden en zijn de schaduwen nagenoeg verdwenen. Voor fotografie heeft dat de volgende betekenis:

• Het licht is wat zachter, de overgang tussen licht en schaduw is geleidelijker.
• De foto’s zijn daardoor wat saaier, je mist een zekere pittigheid doordat er minder contrast is tussen licht en donker. Ook de kleuren zijn minder sprekend. 
• De bewolkte lucht vormt een groot wit vlak met het risico dat de lucht overbelicht is. Ook de donkere delen van de foto hebben een kans op onderbelichting.
• Alhoewel met nabewerking van RAW-foto’s er veel te corrigeren is, is dit een mooi moment om details te fotograferen. Bijvoorbeeld, niet de kerk met veel lucht, maar de mooie houten deuren van de kerk.

Als je een flitser gebruikt geldt precies hetzelfde als met de zon. De flitser is een kleine lichtbron. Direct flitsen geeft hard licht en lelijke schaduwen. Indirect flitsen via bijvoorbeeld het plafond is hetzelfde als fotograferen met bewolking. Dus uitkijken dat het plafond niet op de foto staat. 

Golden hour aan Noordzee strand

Je hebt vast en zeker eens van golden hour gehoord. Of misschien ook van blue hour. Golden hour is het uur ná zonsopkomst en het uur vóór zonsondergang. Het licht is dan warm en alles krijgt een gouden gloed. Ook zijn de schaduwen lang en veranderen snel. Zeker aan de kust met zonsondergang een mooi moment om foto’s te maken. Eerlijkheidshalve, ik heb nog nooit foto’s gemaakt rond zonsopkomst. 

Blue hour is het uur vóór zonsopkomst en het uur ná zonsondergang. De lucht heeft dan een intense blauwe kleur. Het is een periode van de schemering en duurt helemaal niet zo lang, zeker geen uur.

Nu je wat meer weet van licht is het tijd om wat te experimenteren. Veel plezier!

Alhambra in Granada

Na mijn pensionering zijn mijn vrouw en ik naar Andalusië geweest. Het is fascinerend om overal de islamitische invloeden te zien. Eigenlijk wist ik voor onze reis helemaal niets over de Moorse bezetting van Spanje in de 8e eeuw. 

In 710 staken 9000 Berbers de Straat van Gibraltar over en maakten een begin aan de bijna totale bezetting van het Iberische schiereiland. Die bezetting en de consequenties intrigeerden mij zo zeer dat ik snel de volgende boeken las: De kopiist van Hanny Alders, De hand van Fatima van Ildefonso Falcones en Tales of the Alhambra van Washington Irving en Joseph Thompson. Met deze kennis gingen we naar Andalusië.

Alhambra bij zonsondergang

In Granada stond het bezoek aan Alhambra, een Moors paleis en fort, centraal. Zowel van buiten als van binnen is het imposant. Deze foto is genomen met een laagstaande, warme zon tijdens zonsondergang vanaf een van de parkjes tegenover Alhambra. De foto ziet er heel rustgevend uit. Op de plek waar we stonden werden we omringd door een kleine vijftig mensen. Ik moest echt mijn best doen om een plekje te veroveren om deze foto te maken. 

Een van de belangrijkste kenmerken van Islamitische kunst is dat het verbod op afgoderij zich vertaalt naar het verbod op afbeeldingen van levende wezens, mensen en dieren. Kalligrafie en geometrie staan dan ook centraal.

Plafond Nasrid paleis

Door de Nasriden werd in de 14e eeuw het Nasrid paleis in het Alhambra gebouwd. Het is een hele belevenis om hier rond te wandelen, je komt ogen tekort. Hier word je echt ondergedompeld in de Islamitische kunst. 

Plafond Nasrid paleis

Als je het Nasrid paleis verlaat ---je bent er eigenlijk veel te kort--- kom je in de tuinen terecht en loop je langs dit gebouwtje met de laatste stralen van de zon.

Tuinen van Nasrid paleis.

Alle foto's zijn via Dreamstime verkrijgbaar. De eerste, de overzichtsfoto van Alhambra, is al 1 keer bij Werk aan de Muur en 19 keer bij Dreamstime verkocht. 

Om een indruk te krijgen van ons bezoek aan Granada en Alhambra nodig ik je uit om naar het fotoalbum van Granada, inclusief de kathedraal en tuinen van Generalife, te kijken. 

Binnenkort ook verhaaltjes over ons bezoek aan Sevilla en Cordoba. Andalusië is meer dan de moeite waard om te bezoeken. 

Foto bewerken in opdracht

Een tijdje geleden werd ik benaderd om een foto te bewerken en geschikt te maken voor een schuifpuzzel. Het was in het kader van het 35-jarig bestaan van de wandelvereniging Pierewaaien. Leek me een leuke opdracht. Het ging om een foto van de Scheveningse Pier met het Reuzenrad. Toen ik de foto nam was het een mooie zomerse dag en veel mensen hadden er plezier in om van het strand en van de zee te genieten. Bij mij riep het de sfeer van Panorama Mesdag op. Dat is een kolossaal, volledig rond schilderij van de schilder Mesdag dat je via trappen van binnen kunt bekijken. Het is een tafereel van de zee, het strand, de duinen en het dorpje Scheveningen.

Pier en Reuzenrad bij Scheveningen

Ondanks dat ik al jaren foto’s bewerk waren er toch wat uitdagingen:

1. Luminar Neo Al jaren gebruik ik Adobe Lightroom, echter, ik ben nooit meegegaan met het abonneren op software. Omdat mijn Lightroom versie al behoorlijk verouderd is, ben ik naar alternatieven gaan kijken. Na veel wikken en wegen ben ik op Luminar Neo uitgekomen. Het combineert de traditionele fotobewerkingsgereedschappen met AI-technieken. Ik kan op min of meer dezelfde manier foto’s bewerken als met Lightroom en tegelijkertijd de kennis van veel fotografen benutten met de AI-gereedschappen. De uitdaging is Luminar Neo goed te leren gebruiken. Op YouTube zijn er veel video’s over Luminar Neo te vinden, dus meestal weet ik binnen een paar minuten hoe ik iets moet.
2. Specifieke wensen Normaal bewerk ik foto’s naar eigen inzicht voor familie en vrienden of voor verkoop via Dreamstime en Werk aan de Muur. Nu kreeg ik een specifieke wens omdat de foto gebruikt zou worden als schuifpuzzel. Op de eerste plaats moet hij vierkant worden; dat is geen probleem, al met je wel opletten dat er geen mensen op de rand staan. Het tweede punt heeft specifiek met de schuifjes te maken. De schuifjes aan de linkeronderkant betreffen alleen zand en zijn daardoor niet te onderscheiden van elkaar. Om die reden hebben we besloten de twee dames wat meer naar links te verplaatsen. Toen ik wist hoe de Kloon en Wissen gereedschappen werkten was het zo gepiept. Al met al heeft het best veel tijd gevergd, echter, ik heb ook veel geleerd.

Met het Kloon-gereedschap maak ik een kopie van de twee personen op de voorgrond. De rechterpersoon is al zichtbaar op de nieuwe plek.



Kloon



Met het Wissen-gereedschap verwijder ik de twee personen van hun originele positie. Luminar Neo zorgt er zelf voor dat er zand voor in de plaats komt. De rechterpersoon is al vervangen door zand.




Wissen

Na wat prettige interactie en wat suggesties over en weer is met vereende krachten de volgende foto tot stand gekomen.

Foto voor schuifpuzzel

Het uiteindelijke resultaat is natuurlijk de schuifpuzzel die vorig weekend is uitgereikt aan de wandelaars. 

De schuifpuzzel

Wandelvereniging Pierewaaien van harte gefeliciteerd met jullie 35-jarig bestaan!

Foto’s van Hengelo: maken en delen

Pasgeleden, het was een mooie zonnige lentedag, heb ik wat foto’s in Hengelo gemaakt. Eerst naar de Sint Lambertusbasiliek, een belangrijke “landmark” van Hengelo. 

Sint Lambertusbasiliek

Daarna naar het pas gerenoveerde marktplein, wat nu een aantrekkelijke plek is geworden om elkaar te ontmoeten.

Gerenoveerd marktplein

De straat langs de schouwburg en de bibliotheek heeft iets aantrekkelijks en tegelijkertijd is dat moeilijk op een foto vast te leggen.

Schouwburg en bibliotheek

Tot slot, een foto van de Waterstaatskerk. Omdat ik van plan was met een groothoeklens sterk naar boven gericht te fotograferen heb ik eerst in PhotoPills app gekeken wanneer ik geen last van de zon zou hebben. Dat bleek later op de middag te zijn.

Waterstaatskerk

Na het maken en bewerken (met Luminar Neo), komt het delen. Daarvoor gebruik ik mijn openbare website peter.apers.nl. De website bestaat uit twee delen: albums van door Dreamstime geaccepteerde foto’s en albums van foto’s waarmee ik een verhaal wil vertellen. Waarschijnlijk krijg je van je browser een melding dat je naar een onveilige website gaat. Dat komt omdat mijn Synology NAS zich (nog) niet als veilig kan identificeren. 

Voor het Dreamstime-deel ben ik nu druk bezig om foto’s op Locatie op te splitsen en in verschillende albums onder te brengen. Waarschijnlijk komt er nog opsplitsing op basis van Fotografie (denk aan macrofotografie, portretfotografie) voor de overgebleven foto’s. 

Het deel over Verhalen bevat alleen nog maar een album over Roombeek. Pas geleden was ik daar met iemand uit Amsterdam die nog nooit in Roombeek was geweest. Via deze website van Vizualism kun je goed zien wat de impact was van de vuurwerkramp in 2000 en hoe aantrekkelijk het gebied er nu uitziet. Zelf heb ik een jaar of tien geleden ook foto’s gemaakt van het hernieuwde Roombeek. We vierden toen dat ik 30 jaar hoogleraar was. In dit deel zullen er nog meer “Story telling” albums komen.  

Nog een mooie sfeerfoto, genomen bij Kleigaten van Rientjes.

Riet bij zonsondergang

Maken en delen geeft plezier, ik raad het je aan.